آموزش موسیقی سنتی در آموزشگاههای موسیقی کرج موسیقی اصیل ایرانی (موسیقی سنتی ایرانی) شامل دستگاهها ، نغمه ها و آوازها می باشد که از پیش از میلاد مسیح تاکنون بین مردم ایران رواج داشته. از موسیقی دانان ایران باستان می توان به باربد ، نکیسا و رامتین اشاره کرد. موسیقی سنتی ایراتی جز قدیمی ترین سبک های موسیقایی از دوران باستانی تا به امروز است. ردیف های موسیقی ایرانی به عنوان نخستین پرونده مستقل ایران در فهرست میراث ناملموس جهانی در مهرماه 1388 ثبت شد. آموزش موسیقی سنتی در کرج ردیف موسیقی ردیف دستگاهی امروز ایران از دورهٔ آقا علی اکبر فراهانی (نوازندهٔ تار دورهٔ ناصرالدین شاه) باقی مانده‌است. آقا علی اکبر فراهانی به‌واسطهٔ میرزا تقی خان فراهانی (امیرکبیر) برای نشر موسیقی ایرانی به دربار دعوت شد.سپس آقا غلامحسین (برادر زاده آقا علی‌اکبر) این موسیقی را به دو پسر علی‌اکبرخان به نام‌های میرزا حسینقلی و میرزا عبداله ، آموخت و آنچه از موسیقی باستانی ایران امروزه مورد استفاده‌تر و معروف‌تر است، دسته‌بندی موسیقی توسط این دو استاد در قالب مجموعه نواخته‌ها و آموزش‌هایشان است که به نام «ردیف موسیقی» نامیده میشود. ردیف مجموعه‌ای از مثال‌های ملودیک در موسیقی ایرانی است که تقریباً با واژهٔ رپرتوار در موسیقی غربی هم‌معنی است. یک مجموعهٔ ردیف، مجموعه مثال‌هایی موسیقایی از هر کدام از گوشه‌های یک دستگاه‌است که بیانگر نسبت نتهای مورد استفاده در آن گوشه و حال و هوای احساسی آن است. گردآوری و تدوین ردیف به شکل امروزی از اواخر سلسله زند و اوایل سلسلهٔ قاجار آغاز شده‌است؛ یعنی در اوایل دورهٔ قاجار سیستم مقامی موسیقی ایرانی تبدیل به سیستم ردیف دستگاهی شد و جای مقام‌های چندگانه را هفت دستگاه و پنج آواز گرفت.
دستگاه هر دستگاه موسیقی ایرانی، توالی‌ای از پرده های مختلف موسیقی ایرانی است که انتخاب آن توالی حس و شور خاصی را به شنونده انتقال می‌دهد. هر دستگاه از تعداد بسیاری گوشه موسیقی تشکیل شده‌است و معمولاً بدین شیوه ارائه میشود که از درآمد دستگاه آغاز می‌کنند، به گوشهٔ اوج یا مخالف دستگاه در میانهٔ ارائه کار می‌رسند، سپس با فرود به گوشه‌های پایانی و ارائهٔ تصنیف و سپس رنگی اجرای خود را به پایان می‌رسانند. موسیقی سنتی ایران شامل هفت دستگاه و شش آواز است. هفت دستگاه ردیف موسیقی سنتی ایرانی عبارت‌اند از: دستگاه شور دستگاه سه گاه دستگاه چهارگاه دستگاه همایون دستگاه ماهور دستگاه نوا دستگاه راست پنج گاه آواز آواز قسمتی از دستگاه مور نظر است که آن را میتوان دستگاه فرعی دانست.آواز از نظر فواصل با دستگاه مورد نظر یکسان یا شبیه است که می‌تواند شاهد یا ایست متفاوتی داشته باشد.
ارتفاع آواز ایرانی در حدود معینی سیر می‌کند و مانند وسعت آواز اروپایی گستردگی ندارد، به‌عبارت دیگر، بخشهای سوپرانو و باس در آواز ایرانی بسیار نادر می‌باشد و در عوض تحریرها و غلت‌های مختلف جزو مبانی هنر آواز ایرانی شده، و هنر و مطبوعیت صدای یک خواننده متبحر در چگونگی اجرای همین تحریرها می‌باشد.
احساس
برخی از ایرانیان موسیقی ایرانی را در مقایسه با موسیقی غربی، غم‌انگیز توصیف می‌کنند. استاد مصطفی کمال پورتراب معتقد است که از آنجا که موسیقی‌دان‌های غربی معاصر به واسطهٔ اعتدال نیم‌پرده‌ها گوششان چیزی جز دوازده نیم‌پردهٔ معمول در موسیقی کلاسیک را نشنیده، صدای ریزپرده‌ها را غم‌انگیز می‌یابند؛ اما کمال پورتراب این تصور که ریزپرده‌ها موسیقی را غم‌انگیز می‌کنند اشتباه می‌داند چرا که در موسیقی اروپایی (مانند اپراها) هم موسیقی غم‌انگیز وجود دارد. با این حال موسیقی‌دانان نیز بر غم‌انگیز بودن بخشی عمده از موسیقی سنتی ایرانی تأیید می‌کنند و سه دلیل مهم برای آن ذکر می‌کنند: 1. این که موسیقی ایرانی انعکاسی از تاریخ تراژیک ایران است، 2. این که «غم» یکی از برترین احساس‌ها دانسته میشود و برخی موسیقی‌دان‌های غربی هم بسیاری از آثارشان غم‌انگیز است (مثلاً هیچ‌یک از سمفونی‌هایی که یوهانس برامس نوشته در گام ماژور نیستند)، 3. این که موسیقی ایرانی مبتنی بر اشعار ایرانی است و بسیار از اشعار ایرانی هم غم‌انگیز هستند. الا زونیس، موسیقی‌پژوه آمریکایی نیز بر این عقیده است که غم‌انگیز بودن موسیقی ایران ریشهٔ فرهنگی دارد؛ او مذهب شیعه را که در ایران رایج است نیز مذهبی آمیخته با غم توصیف می‌کند که در آن سوگواری برای شهدا نقش مهمی دارد.
آموزش سازهای ایرانی در آموزشگاه موسیقی فرهنگ و هنر کرج در آموزشگاه موسیقی کرج که در لیست بهترین آموزشگاه های موسیقی کرج قرار دارد کلیه سازهای سنتی توسط بهترین اساتید موسیقی کرج تدریس میشود