آموزش موسیقی به کودکان روش های آموزش موسیقی به کودکان : بطور کلی چندین روش به عنوان روشهای آموزش موسیقی کودک در دنیا وجود دارد که در حقیقت تدوین این روشها از ابتدای قرن بیستم بنا به ضرورت و نیاز به روشهای موثر و مفید آموزشی و وجود آشفتگی و سردرگمی فراوان در امر آموزش موسیقی کودک بوجود آمده است. اولین کسی که به تدوین روشهای صحیح و کامل موسیقی پرداخت یک پزشک ایتالیایی بنام "کلودید مونته سوری" می باشد، که حرفه اصلی او موسیقی نبود و اطلاعات زیادی در این مورد نداشته است. بعدها افراد دیگری که بیشتر آنها از اهالی سوئیس بودند با بکارگیری شیوه های علمی تر دامنه وسیعتری را در این زمینه بوجود آوردند. مانند "امیل ژاک دالکروز" ، "کارل ارف" و "زلاتان کدای" که سیستم مجارستانی را ابداع نمود.البته باید متذکر شویم که همگی آنها در یک محدوده جغرافیایی زندگی می کردند.بعد از دو یا سه نسل ، "ادگار ویلمز" و "مارتینو" سیستمهای جدیدی را بنیانگذاری نمودند و تحول چشمگیری در عرصه آموزشموسیق کودک بوجود آوردند.خاتمه جنگ جهانی دوم،مصادف بود با پیدایش دو سیستم متفاوت در دو منطقه دنیا ، یکی سیستم سوزوکی در ژاپن و دیگری سیستم مانهاتان در ایالات متحده آمریکا.
زیلوفون (باس،آلتو،سوپرانو):سازهایی هستند با تیغه های چوبی که با ضربه زدن توسط مضراب به صدا در می آیند.
متالوفون ها (باس،آلتره،سوپرانو): و گلوگن اشپیل (آلتو ، سوپرانو) و بلز :سازهایی با تیغه های فلزی که با ضربه زدن توسط مضراب به صدا در می آیند.
فلوت ریکوردر و ملودیکا:سازهایی بادی هستند که در اثر دمیدن تولید صدا میکنند.
سازهای ریتمیک مثل دقک و خاشخاشک و دایره زنگی و طبلکها و ...
چگونه به کمک روش ارف به کودکان موسیقی می آموزند: 1.روش ارف بر جدایی ناپذیری موسیقی ، حرکت و کلام پایه گذاری شده و کودکان برای بیان احساسات خود حرکت و کلام را در خود می آمیزند و به شکل مجزا استفاده نمی کنند. کودک در حال انجام حرکات موزون غالباً آواز می خواند و وقتی آواز می خواند اغلب با "ریتم" آوازش حرکت می کند.این روش نشان دهنده آنست که آموزش موسیقی برای کودکان باید با ساده ترین و آسان ترین مفاهیم و آوازهای مناسب برای کودکان آغاز شود. 2.روش ارف بر مبنای آموزش موسیقی به کودکان از طریق اجزای آن یعنی ریتم (با استفاده از اسامی ریتمیک خاص حیوانات و شخصیت های مورد علاقه کودکان،دست زدن،پای کوبیدن و واکنش های مختلف کودک در زمان های مشخصی از شنیدن نت ها و ...) و صدا از طریق آموزش غیر مستقیم و مرحله به مرحله (هر یک یا دو نت در یک بازه زمانی خاص) و همچنین آمیختن این ارکان با حرکات ریتمیک و موزون که خود کمک به درک بهتر موسیقی توسط بچه ها می کند انجام می شود. بعدها کارل ارف برای سهولت نواختن موسیقی توسط کودکان با استفاده از الهام گرفتن از تعدادی ساز بومی سایر ملل اقدام به ابداع سازهایی ساده نمود که به مجموعه این سازها "سازهای ارف" گفته میشود. 3.سازهای مورد استفاده در روش ارف مثل همه سازهای آموزشی دیگر است، یعنی روش استفاده آنها مثل هم است ولی مزیت آنها ساختن دنیایی از صداهایی است که فوق العاده شعر گونه اند.از این سازها می توان برای ساختن صدای پس زمینه ای ملایم و نرم ، همراهی گرم و قوی ، تاثیری و همیشگی یا همراهی ساده ای برای آواز کودکانه استفاده کرد. 4."ریتم" اولین و مهمترین جزء سازنده ی بیان موسیقایی است . کودکان به طور طبیعی از بدنشان به عنوان وسیله ای برای بیان "ریتم" استفاده میکنند .دست زدن،روی زانو زدن،بشکن زدن یا پا زدن راههای ریتمیکی است که از بدن و از ریتمهای بدنی یا بدن ضرب میتوان برای همراهی شعرهای قافیه دار آوازها استفاده کرد و درک این ریتم را میتوان از راه حرکت و همراهی سازهای همراه کننده با سازهای ضربی ارف تجربه کرد. اصولاً موضوع مهمی در بدن بعضی از بچه ها وجود دارد که حاکی از ریتمی بودن عضلات بچه هاست که سخت ترین کار در برنامه آموزش ریتمیک می باشد که اگر معلم از آگاهی کافی برخوردار نباشد می توان گفت :آسیب جدی به کودک وارد میشود. بعضی وقتها باید کودک را در آغوش گرفت و حرکات ریتمیک را به او القاء کرد.باید مربی با کودک بجهد،خم شود،راست شود شعرها را واضح بخواند تا کودک را به سوی حوزه یوریتمیک و بعدها ریتمیک کردن بدن کودک سوق بدهد. 5.این روش همواره انگیزه ای برای رشد مستقل فراهم میکند و به همین دلیل هرگز آموزشها قطعی و ثابت نیست ، اما همیشه در حال رشد ، پیشرفت و در جریان است. تاکید این روش بیشتر روی خلاقیت استوار است و این طرح در بردارنده آمادگی برای انواعی از نوآوری ها بر اساس فرآیندی پیوسته می باشد. کودکان صدای واژه ها ، ملودی ها و سازها رابررسی و همچنین تمام اجزای ملودیک و ریتمیک را جستجو می کنند و در ساخت شکل های همراهی ، مقدمه ها و پایان یا حتی کل یک آواز استفاده می کنند. 6.در کلاس موسیقی کودک بر مبنای روش ارف،روی آواز خوانی کودکان هم تاکید شده است.صدا باید ساخته شود چون یکی از مشکلات کلاس آواز بزرگسالان ژوست نبودن صدا در کلاسهای آموزش کلامی (همان کلاسهای آوازخوانی و مقام خوانی و ...) است،که خود مشکلات عدیده ای است که باید با دیدی بسیار دقیق و آکادمیک بررسی شود و این مهم بوسیله صداسازی و سلفژ بدست می آید. 7.همه معلمان ارف باید روی آوازخوانی کودکان تمرکز کنند. در دوره آمادگی (کودکستان) در هر درس باید بازی هایی برای همانندسازی صداها در نظر گرفت . این نکته خیلی مهم است که بچه ها باید توانایی گوش کردن و بازخوانی دقیق الگوی ملودیکی را که معلم می خواند داشته باشند. 8.کودکان باید بخش های آوازی تمرین را در فاصله سوم بخوانند،هر چند که در تمام تمرین های "آوازخوانی" معلم باید از وسعت صدای مطلوب برای بچه ها در هر گروه سنی آگاهی داشته باشد و روی نحوه ی ایستادن ،درست نشستن ،نفس گیری ،تلفظ و صدایی واضح و بدون گرفتگی و انقباض تمرکز کند. 9.انجام و یادگیری این فعالیتهای موسیقایی برای کودکان سخت و طاقت فرساست و معلم باید خیلی دقت داشته باشد چون کاری پیچیده است.ولی کودکان خیلی توانا هستند.بازدهی کار کودکان خیلی خوب است،مخصوصاً اگر معلم عاشق آنها باشد،خیلی خوب جواب عشق را با عشق میدهند و جواب عشق یعنی انجام کار های نشدنی ! و این شاید تعریف اصیلی برای هنر باشد.